‘Het probleem op de woningmarkt is complex’. Over die uitspraak is iedereen het wel eens. Toch geven de Medemblikker fractievoorzitters Ria Manshanden (GroenLinks) en Geert Mos (D66) daar een bijzondere uitleg aan. Hun opiniestuk, in het Dagblad voor West-Friesland 24 juli 2020, lijkt op struisvogelpolitiek. We lazen de bekende mantra’s: de overheid is niet schuldig; de bedrijven willen snel geld; corporaties gaan gebukt onder de verhuurdersheffing; enzovoorts. En uiteraard is iedereen met een andere mening een ‘populist’. Ondertussen staan mensen jaren op een wachtlijst voor een huurhuis en wonen jongeren op hun 30e noodgedwongen thuis. Waar is de realiteitszin?
De auteurs hebben gelijk als zij constateren dat de vraag naar woningen hard is gegroeid. Mensen worden ouder, zijn vaker alleenstaand en senioren wonen langer zelfstandig. Ook is er een verhoogde vraag door (arbeids)migranten en particuliere beleggers. Voorts wijzen woningcorporaties in West-Friesland ruim 25% van de sociale huurwoningen toe aan mensen met een urgentieverklaring. Dat percentage gaat het oorspronkelijke principe van een vangnet voor noodgevallen ver te buiten.
Toch is de woningschaarste niet zomaar uit de lucht gevallen. Manshanden en Mos stellen dat in de crisisjaren te weinig is gebouwd. Opmerkelijk, want diverse initiatieven die de VVD en BAMM in de periode vanaf 2011 voorstelden wuifden zij weg onder het motto ‘we gaat niet bouwen voor leegstand’. Dat was lange tijd het gangbare sentiment in de politiek.
In 2017 drukte D66 in het vorige college hun initiatief voor een zonnepanelenweide bij de Tripkouw in Midwoud door. Nota bene op gemeentegrond dat bestemd was voor woningbouw. Daar staan nu 16.000 zonnepanelen in militaire formatie. Waarom liggen die panelen niet op de daken van woningen voor starters, doorstromers en senioren? Eeuwig zonde.
Tekst loopt door onder de foto
Zonnepanelenweide bij de Tripkouw te Midwoud. Deze grond was oorspronkelijk bestemd voor woningbouw.
We mogen bovendien de vraag stellen of deze zwaar gesubsidieerde projecten fraai passen in het ‘West-Friese open landschap’ dat GroenLinks en D66 zo koesteren. Juist deze partijen zijn zeer dogmatisch als het hierop aankomt. Ze willen niet bouwen ‘achter het lint’; verplichte (maar kostbare) duurzaamheidseisen en een strenge welstandstoets. Deze cultuur, die ook op het provinciehuis regeert, zorgde ervoor dat door de jaren heen diverse belemmeringen zijn aangebracht in regelgeving.
Ook biodiversiteit is een toverwoord om woningbouw te frustreren. Ergens een dwergvleermuis gesignaleerd? Bouwstop. Weidevogelgebied of Beschermd Provinciaal Landschap? Vergeet het maar. De stikstof- en PFAS-problematiek vertraagt de boel met ingewikkelde rekenregels. Blijft voor linkse partijen een zeldzame rugstreeppad belangrijker dan een betaalbare woning voor de onderwijzer of verpleger?
Het kost helaas tijd om de olietanker van belemmeringen weer terug te draaien. Ook het zogeheten contingent is een pijnpunt: dat is de hoeveelheid woningen die de gemeente tot 2030 mag bouwen van de provincie. Die aantallen zijn schaars, waardoor beleidsmakers ze maar mondjesmaat kunnen uitgeven. Op initiatief van VVD, de andere coalitiepartijen en BAMM sprak de gemeenteraad recent uit dat het beschikbare contingent versneld mag worden opgemaakt. Wij hopen dat dit zich spoedig vertaalt naar de praktijk.
Dit najaar gaat de raad zich ook buigen over soepelere regels voor inbreilocaties, zoals enkele bouwvlakken en aanpassing van bestaande gebouwen naar wonen. Hoe minder beperkingen hoe beter is ons uitgangspunt. We zijn zeer benieuwd of mevrouw Manshanden en de heer Mos ook in die richting denken. Zij willen immers ‘werken aan oplossingen’. Welnu, krampachtig vasthouden aan de bestaande regelzucht is geen oplossing.
Mark Raat, fractievoorzitter VVD
André Meester, fractievoorzitter BAMM
